Nik van Hoogstraten liep afgelopen september als pelgrim mee met een georganiseerde pelgrimstocht op de Walk of Wisdom. Op zoek naar zijn eigen-wijsheid. Een bijzonder coaching traject, die hem door zijn werkgever is aangeboden in een voor hem moeilijke tijd.
Aanleiding voor Nik om zijn wandelschoenen aan te trekken, was het hervinden van zichzelf in een lastige periode. Net als voor velen, hadden en hebben de maatregelen rondom Covid-19 veel impact op zijn leven; plotseling thuis moeten werken, het wegvallen van veel activiteiten en sociale contacten. “Ineens werd ik behoorlijk op mezelf teruggeworpen en stond ik er even helemaal alleen voor. Best confronterend voor iemand die normaal gesproken niet graag stil zit en het liefst onder de mensen is. Eigenlijk ben ik altijd actief, ondernemend en in beweging en nu kwamen de muren al snel op me af. Interne onrust stak de kop op en ik wist me er niet goed raad mee. Na een tijdje voelde ik dat ik ondersteuning moest zoeken. Om uit deze cirkel van sombere gedachten te komen. Ik had een steuntje in de rug nodig en wat tips om met deze nieuwe realiteit om te leren gaan”, zo vertelt hij zelf. Want zijn enorme gedrevenheid werd nu zijn valkuil.
Praten alleen zag hij niet zo zitten, want zijn hoofd draaide al overuren. Hij wilde vooral ook zijn energie kwijt kunnen en expressie geven aan zijn gevoelens. De 6-daagse pelgrimstocht kwam als alternatief coaching traject als geroepen! Rust en ruimte vinden in de natuur. Het hoofd leegmaken en in het lijf komen door de cadans van het lopen. Er even helemaal uit zijn. Weg van de alledaagse beslommeringen. In goed gezelschap van gelijkgestemden. Samen en toch alleen op pad. Onder de bezielende begeleiding van twee bevlogen pelgrims en coaches/trainers. Nik was er klaar voor om een reis naar binnen te maken. Om te vertrekken met als doel thuis te komen bij zichzelf door onderweg te ZIJN.
Over zijn ervaringen is hij heel enthousiast. “Op de dag van vertrek in Nijmegen, hebben we onze intentie nog eens ritueel bekrachtigd. Als commitment naar onszelf en om richting te geven aan het zelfonderzoek dat we wilden aangaan. We lieten de stad achter ons en liepen daarna eigenlijk alleen nog maar door buitengebied. Over onverharde paden, door weilanden en landerijen, bossen en heide. Het heuvelachtige landschap met pittige klimmetjes zorgden voor extra fysieke uitdaging. We hadden de ruis van de buitenwereld achter ons gelaten, mede dankzij krachtige oefeningen die vanuit het programma werden aangeboden. Bovendien gingen de telefoons zes dagen nagenoeg offline. Zo ontstond er tijdens de wandeldagen een natuurlijke flow van inspanning en ontspanning, stilte en gesprek, de aandacht naar buiten en weer naar binnen. Diepgang en luchtigheid. Het enige waar je je mee bezig hoeft te houden is je ene voet voor de andere zetten.
Zo pelden we door de dagen heen steeds meer laagjes af. Het mooie is dat wanneer je als pelgrims samen op pad gaat er meteen een gevoel van gelijkwaardigheid ontstaat. De rollen komen even te vervallen en de maskers mogen af. Daardoor komt er ruimte om je ware zelf te laten zien. En ja, dat is ook kwetsbaar. In het dagelijks leven zijn we geneigd om ons sterker voor te doen dan we zijn, ook ik. De schouders eronder, even doorbijten, niet zeuren. Toch leidt dit vaak tot stress, irritatie of frustratie. De tocht heeft me geleerd dat het juist goed is om mijn kwetsbaarheid wel te laten zien.
Zo kwam ik al vrij snel tijdens de tocht een oud gevoel tegen, namelijk ‘Ben ik wel goed genoeg?’. Ik was de jongste van de groep en ging me vergelijken met de anderen die in mijn ogen al veel meer levenservaring hadden en dus ‘beter waren’. Ik ken dat ‘mezelf klein voelen’ al mijn hele leven. Het is een zelfbeeld dat is ontstaan door een moeilijke kindertijd en jeugd. Door een niet aangeboren hersenletsel heb ik niet het geijkte pad gelopen, waardoor ik me altijd anders heb gevoeld. En dus vooral ‘niet goed genoeg’. Met als resultaat de eeuwige strijd om een plek in de wereld, om mee te mogen doen, erbij te horen en een enorme bewijsdrang. Tijdens de tocht ben ik erachter gekomen dat dit een keihard overlevingsmechanisme van mij is geworden. Waar ik een hoge prijs voor betaal. Het kost namelijk bakken energie omdat ik grenzeloos ben geworden om aan alle verwachtingen van mezelf en anderen te voldoen. Door de oefeningen en coaching onderweg heb ik afscheid kunnen nemen van dit stuk in mij. Dit harde werken en overcompenseren heeft me heel veel en heel ver gebracht. Ook mijn baan bij het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heb ik te danken aan mijn doorzettingsvermogen. Daar ben ik mezelf intens dankbaar voor en onwijs trots op. Maar nu mag het anders. Inmiddels ben ik niet meer die kleine Nik, maar een volwassen vent met voldoende kennis en ervaring om als volwaardig professional anderen te kunnen inspireren. Sinds de pelgrimstocht is mijn credo dan ook: “You never loose. Either you win or you learn!” Het volbrengen van de pelgrimstocht was een overwinning. Op fysiek niveau, maar vooral op mentaal niveau. Ik heb een lastig stuk van mezelf zichtbaar en bespreekbaar gemaakt. Dit aangekeken en een plek gegeven. Het is juist door het omarmen en accepteren van je kwetsbare kant dat je je krachtiger gaat voelen. Ik voel me opgelucht dat ik niets meer hoog hoef te houden, maar dat ik helemaal OK ben. Niet ondanks, maar juist vanwege mijn geschiedenis en de wijze lessen die ik daaruit heb geleerd. Dat doorzie ik nu. Mijn relativeringsvermogen is toegenomen en ik ben milder naar mezelf geworden, minder oordelend. Ik kijk met nieuwe ogen naar mezelf en de wereld, met meer zelfvertrouwen.
Onderweg zijn voelde als opnieuw mijn levenspad lopen. Geprikkeld door de opdrachten die steeds werden aangereikt. Het leken wel filmscenes die de revue passeerden. Het veranderende landschap, het weer, de thema’s, de gesprekken en de ontmoetingen onderweg; het waren allemaal spiegels om mijn eigen verhaal op te helderen. Zo is deze reis eigenlijk je leven in het klein.
’s Ochtends wisten we niet waar we ’s avonds zouden eindigen en overnachten. Ook was het onbekend hoe de route zou lopen en wat we onderweg tegen zouden komen. Allemaal omstandigheden waar we mee te dealen hadden. Het was de grote kunst om me hier aan over te geven en erop te vertrouwen dat het goed zou komen die dag. Eigenlijk heb ik ervaren dat juist het loslaten van de controle mij heel veel rust gaf. Daardoor kon ik veel meer genieten van het onderweg zijn in plaats van steeds bezig te zijn met het einddoel. Voor mij was dit een belangrijk inzicht om mee te nemen naar huis. Zo maak ik het mezelf nu juist makkelijker, juist als het even moeilijk is.
Het was een fantastische week die veel indruk op me heeft gemaakt! Ik heb stilte, rust en ruimte ervaren. Verbinding met de natuur, mezelf en de anderen. ‘Oude bagage’ achtergelaten en nieuwe inzichten mee naar huis genomen. Het is nu aan mij om dit gevoel vast te houden en in mijn dagelijkse leven te integreren. Want, eerlijk is eerlijk, de ware pelgrimstocht begint pas als je weer thuis bent!
Nik (31) is ambassadeur diversiteit en inclusie bij het Ministerie van Werkgelegenheid en Sociale Zaken in Den Haag.
Organisatie en begeleiding
Wie weet is het ook iets voor jou om als pelgrim mee op pad te gaan en je eigen-wijsheid te ontdekken. Deze 6-daagse pelgrimstocht wordt aangeboden door Annemieke Oost van DailyPilgrim en Jennecke Stradmeijer van KO’AN Training. Beide bevlogen pelgrims en ervaren coach/trainer. In het voorjaar van 2021 gaan zij weer met nieuwe groepen op pad waarvoor je je al kunt aanmelden.
